Het is verbazend hoe ik me ondertussen heb aangepast aan het ritme in het ziekenhuis.Om enkele zorgen toe te dienen neemt men ruimschoots de tijd. Ik zag al een keizersnede. De enige operatie tot nu toe. Er werkt hier 1 dokter die verantwoordelijk is voor alle disciplines: pediatrie, chirurgie, traumatologie, materniteit, interne geneeskunde... Het is natuurlijk zeer kleinschalig; er liggen gemiddeld 15 zieken. Vorige week werd er een Stan geboren, ondertussen ook al een Elsje.
Als de mama's naar huis gaan verwachten ze uiteraard een cadeautje. De mensen zijn hier zeer arm. Sommigen kunnen hun ziekenhuisrekening niet betalen. Zo verblijft er een moeder reeds 4! maanden op de materniteit. Zij mag niet vertrekken voor de rekening betaald is. Pater Leon bezoekt dagelijks het ziekenhuis en brengt dan eten mee voor zij die niets hebben.
De meeste kinderen die we hier zien hebben malaria wat steeds gepaard gaat met ernstige bloedarmoede. Deze week bracht men een kindje binnen van 70 km hiervandaan met de fiets. Ze komen hier dan volledig uitgeput aan. We zien ook ernstige, volledig geïnfecteerde wonden. Men wacht hier natuurlijk te lang eer men zich laat verzorgen.
Met de beperkte middelen die er zijn probeert men hier toch de nodige zorgen toe te passen. Vaak krijg ik de vraag om materiaal op te sturen.
ongelooflijk, wat een verhalen,
ReplyDeletegroetjes
Greet en Ron