Vanaf 1958 is men begonnen met de bouw van de missiepost. Naast een kerk en gebouwen voor de paters en de zusters werden er huizen gebouwd voor het onderwijzend personeel en personeel van het ziekenhuis. De meeste van de huizen zijn in slechte staat. Blijkbaar werden ze gedurende al die jaren niet onderhouden. Door de zware regens is er bij de meeste huizen grond weggespoeld tot onder de funderingen zodat die geen steun meer geven aan de muren. Bij sommige huizen kan je een arm onder de fundering steken. Op die plaatsen zijn de muren gebarsten. Er is een huis waarbij een gedeelte van een gevel ver buiten de normale muur staat. Pater Leon vraagt ons om raad. Volgens ons zullen er huizen of gedeelten van huizen gesloopt moeten worden.
Tijd om daar ook iets aan te doen is gezien de lange “to do” lijst en de beperkte middelen van de missiepost niet mogelijk. Om een voorbeeld te geven van een kostprijs. Een zak cement kost in Kinshasa 12,5€, vooraleer die door de gebrekkige wegenis hier is, kost diezelfde zak cement 25€. Een stielman verdient ongeveer 35 dollar/maand een onderwijzer 70.
Wij vragen ons af of de bewoners zelf op een of andere manier kunnen instaan voor het onderhoud van hun huis. Ze wonen tenslotte gratis. De mensen zien dat blijkbaar zo niet. Ze beschouwen de gratis huisvesting als een deel van hun loon en dat houdt voor hen in dat ze niets maar dan ook totaal niets doen aan hun huizen. Zij vinden de toestand van de huizen niet erg. Elke dag dat er gewoond kan worden is er een meer. De rest van het dorp woont zoals in alle andere dorpen in de omgeving in hutten. De hutbewoners moeten regelmatig hun huizen opknappen. Na elke zware storm is er hier of daar wel een stuk van het dak of een muur die bijgewerkt moet worden.De Congolezen bekijken alles dag per dag. De fundering herstellen en de weggespoelde grond weer ophogen zal voor iemand anders zijn, maar voor wie?
Deze namiddag bezoeken we het lyceum. De oude afgeleefde klaslokalen zien er eerder uit als versleten stallen. De internaatsgebouwen zien er nog erger uit. De leerlingen wonen er met zeven op een kamer. Zij staan zelf in voor hun eten. Als wij eraan komen zijn meisjes van het derde middelbaar teck e teck (een groente) aan het stampen. Ze zitten in de examens. Morgen hebben ze Wiskunde en Frans. Van studeren zal vandaag gezien het huishouden dat ze moeten doen niets meer in huis komen. Er is trouwens geen verlichting en om 18u is het donker. Ondanks hun lot maken ze plezier, vooral als we vragen of we foto’s mogen nemen kan de pret niet op.
No comments:
Post a Comment