(door Stan)
Voor ons vertrek dachten we dat we over het machinepark van Brabanta (palmolieplantage) konden beschikken. Er is echter een probleem. Brabanta komt geen werknemers meer ophalen in Mwembe. Op de missiepost is er geen auto. Bij Brabanta kunnen we dus niet gaan werken.
Op de missiepost is er een oude combine die stuk is. De riemschijf zit los op de aandrijfmotor. Gelukkig kan de motor naar Brabanta gebracht worden om de boring en de spiebaan aan te passen. Na veertien dagen is dat probleem door de mekanieker bij Brabanta opgelost. De motor kan teruggeplaatst worden.
Na een raming van hetgeen we nodig hebben, gaat Frank ruwe planken kopen in Malembe, op 5 km van Mwembe. Een paar dagen later komen ze die planken van 4 m lang, 40 cm breed en 3cm dik te voet naar de missiepost brengen.Die moeten allemaal geschaafd worden. Daarom maken we de eerste veertien dagen kleine meubeltjes die we met de hand schaven. We doen ook een aantal andere karweien. Ramen en deuren van ons huisje voorzien we van sloten. We maken een draaibaar onderstel voor een zonnepaneel en we installeren het.
Een stelling van vier meter hoog kunnen we uit ruwe balken maken. Tussendoor ontwerpt de Frank de meubels voor de volgende weken. Eddie tekent een stoel. Voor al de geplande stukken worden de te zagen planken afgetekend. Last but not least plaatsen we een watertank op 2,50 m hoogte bij ons huisje zodat we na regenweer deftig kunnen douchen.
Na twee weken, als de machines draaien kunnen we volop aan ’t werk. We hebben echter de pech dat Eddy, een kleine week, en Frank een paar dagen door ziekte geveld worden. Gelukkig neemt Els na haar werk in de kliniek veel schuur- en schilderwerk voor haar rekening.
Het resultaat van die twee volgende weken mag gezien worden.
Twee nieuwe tafels, een te restaureren tafel, een stoel, een bed, vliegenramen en vliegendeur, schragen, boekenkast en schabben, worden netjes afgewerkt en gevernist. Ze kunnen als voorbeeld dienen voor de timmerlui die ons werk verder zetten. Twee dagen wordt er les gegeven aan de leerlingen van verschillende klassen houtbewerking van de school in Malembe. Ondertussen worden er nog kleine klusjes opgeknapt, sloten geplaatst, ramen opgemeten en getekend, een dakgoot fatsoenlijk geplaatst, enz...
De gereedschapspakketten voor de drie scholen delen we uit. Een vierde pakket zal verdeeld worden. Het vijfde blijft op de missiepost zodat timmerlui er gebruik van kunnen maken.
Onze raad wordt gevraagd over de fundering van de wegzakkende huizen.
Aan de kliniek is er een waterbassin voor regenwater van rond de 450 kubieke meter dat door de jaren lek is geraakt. Wij vinden de watervoorziening van de kliniek essentieel. Daarom steunen we het project dat de kliniek van water voorziet. De muren van het bassin worden tijdens ons verblijf bijgewerkt zodat er waterdichte zeildoeken in gehangen kunnen worden. Daarna komt er een dak boven en worden pompen geplaatst.
Er kon misschien nog meer afgemaakt worden.
Als we rekening houden met de machines, de tropische temperaturen, de schamele werkbanken en ziekte dan mogen we de woorden die de paters Leon en Gerard dikwijls gebruikten: “ ge hebt veel gedaan, er is zeer veel gebeurd” voor waar nemen.
Uiteraard zouden we dit niet voor mekaar gekregen hebben zonder onze twee stielmannen van dienst, Frank en Eddie, en die twee vurige supporters.
Een (werk)dag in Mwembe
Vanaf 4 u beginnen de hanen te kraaien.
Om 5.30 u doet de gong van de kerk 10 slagen. De paters staan op.
Kwart voor zeven staan wij op.
Op het grote plein rond de kerk is er al heel wat bedrijvigheid. De studenten wandelen in groepjes naar de school, moeders keren met manden etenswaren huiswaarts.
8.30 ons ontbijt bestaande uit brood, zelf gemaakte confituren, bananen, bruine suiker en la vache qui rit staat klaar.
Om 8u begint het werk.
De pengaten voor de tafels en de ramen worden gemaakt. Eerst de draairichting van de motor van de combine veranderen.
Op de missiepost is het een komen en gaan van handelaars. Stukken vers vlees van antilopen, wilde varkens en vis worden aangeboden. Maniok, papaya, bananen, hout en palmwijn worden dagelijks aangeboden.
Rond 10 u is er koffie. Ondertussen is het 40 graden. Regelmatig drinken is de boodschap.
Tegen 11.30u aperitieven we. Het zweet moet bijgedronken worden.
Op zeer warme dagen houden we een siësta tot 14 u anders wordt er na de middag doorgewerkt tot 17 u. Vandaag wordt het 48 graden, we werken door. Gelukkig ligt onze werkplaats onder de citroenbomen.
De oneffenheden van het tafelblad van de gerestaureerde tafel schaven en schrapen vergt veel zweet.
De tafel kan nog geschuurd, gekleurd en gevernist worden.
We kunnen douchen, wat lezen en uitrusten. Tegen 19.30 u is er het avondeten.
Na het eten zetten we ons weer onder de citroenbomen met de paters en de vaste gast, Pero. Daar kunnen we de verhalen van de dag kwijt. Pater Leon vertelt gewoonlijk een van zijn surrealistische moppen.
Tegen 21.30u is er minstens iemand van ons ingedommeld. Dan wordt het tijd om naar huis te gaan. Thuis kunnen we nog een spelletje pitjesbakken of kaarten.
In Mwembe kopen we het hout voor de stukken die op stapel staan en de oefeningen van de leerlingen. We sponseren het metselwerk, het zeildoek voor de waterreservoirs van het ziekenhuis en het dak dat erover komt. Het vervoer van materialen en de motoren voor de gerepareerde machines nemen we ook voor onze rekening. De overblijvende 2000€ storten we op de rekening van Leon zodat de renovatie van de huisjes kan verder gaan.
