Ziekenhuis Kinshasa

(door Els)

Terug in Kinshasa willen we ook eens graag gaan kijken in het stadsziekenhuis. Pater Leon neemt contact op met zuster Angele, een 84 jarige zuster afkomstig van Roeselare. Wij worden hartelijk ontvangen. Zij woont daar samen met 3 andere Belgische zusters. Ooit woonden ze met 50 samen in dit prachtige, 100 jaar oude, klooster. Zij behoren tot de Zusters van de Jacht. Een van de 3 zusters komt uit Kalmthout! Spijtig is deze Zr. Peeters net vertrokken naar België. Zij worden regelmatig gesponsord door ‘de Brug’ in Kalmthout. Wat een toeval.

Zuster Angele is niet meer zo mobiel maar ze vertelt met veel overgave over hun dagelijkse werking in het ziekenhuis. We krijgen een uitgebreide rondleiding. Oorspronkelijk waren er 2000 bedden, nu worden er nog 600 bedden bezet. Elke afdeling is gehuisvest in een apart paviljoen die onderling met elkaar verbonden zijn met een overdekte wandelgang. Wij krijgen de kans om enkele paviljoenen te bezoeken. Er staan soms 15 ziekenhuisbedden op 1 zaal, soms is er een nachtkastje, meestal geen. De bedden zijn tot op de draad versleten. 

In tegenstelling tot Mwembe is hier wel stromend water en electriciteit. De kamers hebben grote ramen zodat er voldoende licht binnenkomt.Vanuit Roeselare werd een aktie op touw gezet om nieuwe matrassen te leveren. De zusters ontfermen zich over de zieken die de rekening niet kunnen betalen. Zij koken voor hen en zoeken een oplossing voor verdere thuiszorg. 

Deze mensen liggen op een aparte afdeling. Er is veel armoede in de stad. Er wonen 12 miljoen mensen in Kinshasa, velen gaan in de stad wonen bij een familielid. Deze moet dan voor de hele familie zorgen, wat soms tot schrijnende toestanden leid.  

In vergelijking met de brousse is het hier veel beter, toch is er nog een enorme kloof met ons ziekenhuis. Nochtans werken er veel dokters en verpleegkundigen. Volgens zuster Angele krijgen ze dezelfde opleiding als bij ons. Zij hebben een andere mentaliteit. Vroeger hadden de zusters de leiding van het ziekenhuis in handen. Zij hebben gezien hoe alles stelselmatig achteruit is gegaan. Er wordt niets onderhouden, er is geen geld om herstellingen uit te voeren.al bij al blijft de zuster er positief bij, zij blijft het werk zeer graag doen. We nemen afscheid van een zeer enthousiaste en kranige vrouw.