Bienvenue a l'Intérieur

Corruptie vindt in luchthavens vaak een vruchtbare bodem. Op de Kinshasa Ndolo Airport ontkiemen de zwendelzaadjes echter nog beter dan gemiddeld. Bij elke stap richting het vliegtuig (het afleveren van de koffers, het wegen van de handbagage, de pascontrole, de gezondheidscheck, ticketinspectie, de tweede pascontrole, veiligheidstoezicht en - ten slotte – het nawegen van het eerder bepaalde gewicht van de handbagage) weegt de inhoud van onze zakken net iets minder.

Het kleine, propvolle toestel van KinAir scheert laag boven de oneindige savanne die doorsneden wordt door kaarsrechte zandwegen met daarlangs onregelmatig verspreide dorpjes. Boven de machtige Kasai rivier zet de Russische piloot de landing in. Enkele minuten later volgt de touch down in een nauwelijks veredelde weide aan de rand van het stadje Ilebo. Naast ruimte hebben we schijnbaar ook tijd doorkruist. We zetten voet aan de grond in een era waar tarmac, stromend water, electriciteit en internet tot de categorie science fiction behoren. Bienvenue à l'intérieur, het Congolese binnenland.

Als nieuwbakken tijdreizigers eten we ‘s middags op het terras van Hotel Des Palmiers, daarmee in de voetsporen tredend van Albert I en Boudewijn. Al stond er destijds waarschijnlijk geen "tonijn uit blik" op het menu en was de plaats toen wellicht gemeubileerd. Nu rest enkel de ruïne van vergane Koninklijke glorie.

Voor ons clubje kolonisten, zo voelen we ons stilaan - tegen wil en dank, volgt er een indrukwekkende boottocht over de brede Kasai. De prauw met 12 personen en zo’n 600 kg bagage vaart zoetjes stroomafwaards. De kunst is om de zandbanken te vermijden. Vanuit onze roze plastieken stoelen overzien we de dichtbeboste oevers en beantwoorden we de het enthousiaste gezwaai van kinderen die zo nu en dan uit de jungle opduiken.

Een jeep brengt ons naar het einddoel Mwembe, de missiepost waar we een aantal weken zullen doorbrengen. Voor Frank en Bert is het een fijn weerzien met verschillende mensen, niet in het minst met Pater-Tuinier Gerard.

We installeren ons in de pas afgewerkte chalet. Vier eenvoudige kamers (een raam, een bed, meer is het niet) geven uit op een gemeenschappelijke ruimte. Er is geen electriciteit en de WC en wasruimte bevinden zich buiten. Water scheppen we uit twee grote vaten. Tijdens ons verblijf willen we beslist enkele werken uitvoeren om het comfortniveau op te krikken. We denken bijvoorbeeld aan een kapstok, pure luxe.